Van de 1870 films die ik een cijfer gaf op the Internet Movie Database waren er acht die een tien verdienden. Tot gisterenavond. Nu zijn het er negen. De aanwinst is “The Act of Killing“, een documentaire waarvan je bij het kijken continu tegen jezelf moet zeggen “Dit is echt. Holy crap. Dit is echt.” Dat effect had de legerdocumentaire “Armadillo” ook, maar dit was nog tien stappen surrealistischer. In het kort: In Indonesie heeft in de periode 1965-66 een massaslachting plaats gevonden die een miljoen mensen het leven kostte. Dat is helaas niet het bijzondere; meer landen hebben een bloederig verleden, met Indianen of Aboriginals of Stalin of Armeniers. Wat bijzonder is, is hoe het land en de daders ermee omgaan. In The Act of Killing vraagt de filmmaker aan de massamoordenaars om zelf hun slachtpartijen voor de camera na te spelen. Het bewoog me tot mijn grondvesten om het resultaat te zien. Stiller dan het holocaust museum werd ik ervan. Dus, filmtip!
Tijd voor een unicorn
chaser. Zoe. Iedere ouder schat zijn of haar kind veel te hoog in, blijkt uit
onderzoek. Wij niet. Onze dochter is namenlijk écht een genie. En schattig, ook. Kijk, ze doet natuurlijk gewoon de fysio na, als ze om bodylotion op haar hand vraagt en dan mijn been aait – monkey see, monkey do. Ze is vast niet de enige dreumes die op haar eerste verjaardag al begrijpt wat “leg eens terug” betekent – dat is gewoon handig opgevoed van Iris, die gewoon haar sleutes wil terugvinden op de plek waar ze ze gelaten heeft. Er zijn ook andere kinderen van deze leeftijd die weten
hoe een grammofoon werkt – wederom, gewoon goed opgelet. Maar, heus, het volgende is uniek: vanochtend hielp Zoe met mij aankleden. Ze zocht twee gelijke sokken en hobbelde naar mijn voeten: “Hoplaa!”, zei ze kernkopgevaarlijk schattig. De verzorgster was onverbiddelijk: “Nee Zoe, die zijn vies, die moeten in de was.” “Was?”, herhaalde Zoe. De eerste keer dat ze een nieuw woord uitspreekt proeft ze het altijd even. “Ja, in de was.” “Okee.”
Ladies en lezers, hand op mijn hart, ze wurmde zich langs ons, liep door de gang, naar de bijkeuken, deponeerde de sokken in de wasmand. Hoe? Wat? Huh? Zestien fucking maanden is ze!! Ik snapte heel dat concept nog niet toen ik zestien jaar was.
Als het af en toe echt ellendig word, schrijf ik een blog, en dan vraag ik me af of ik het wel kan maken om zo te pronken met de rijkdom van ons gezin. Misschien zou ik ze wat vaker moeten teruglezen, want er zijn best wat ellendige momenten de laatste tijd. Dat gedoe met bijna stikken bijvoorbeeld, dat begint te vervelen. Tijd voor actie. Als ik nou gewoon een extra gat in mijn luchtpijp laat maken? Dan kan ik gewoon blijven ademen als ik me verslik. Tracheostomie heet dat. Ik neem gewoon mijn eigen boek mee, en laat elke verpleger (m/v) het
hoofdstuk lezen waarin staat hoe het niet moet, dan komt het vast goed. Het Centrum voor Thuisbeademing, dat de regie voert over dit traject, heeft in ieder geval haar leven gebeterd, lijkt het. Misschien ligt het aan mij, dat ik nu wel zie hoezeer ze me helpen. Hoe dan ook zie ik er niet naar uit, mijn laatste kerst en nieuwjaar doorbrengen in een ziekenhuiskameri. Toch is dat precies wat er gaat gebeuren. Sinds een week sta ik op de urgentielijst voor een tracheostomie. Een operatietje om een extra ventiel in mij te zetten, dus. De ingreep vindt waarschijnlijk volgende week plaats. Het duurt maar een half uurtje maar het verblijf op intensive care enzo… enfin, een paar weken ziekenhuis dus.
Dit betekent niet dat ik straks 24*7 aan de beademing zit. Overdag adem ik zelf, snachts aan de machine, net als nu. Tenminste, dat is het plan. Wat het voor de lange termijn betekent weet ik nog niet. Soms, vaak, lijkt het erop dat ik mijn todolijstje af ga maken, inclusief het laatste puntje: doodgaan. Soms niet. Wat een jammerlijke cliffhanger, zeg. Tot de volgende blog!
Thx voor de filmtip! Wij waren al naarstig op zoek naar iets wat-het-waard-was-om-te-kijken, en wat ook inhoudelijk uitdagend is. Zal voor mij nog een extra geur hebben, ben benieuwd. vind het goed dat eindelijk dit soort zaken en plein publiek kunnen worden verbeeld, en niet in obsure kunstobjecten dienen te worden gevat wat vervolgens maar voor een kleine groep speciale leute te snappen is. Of anders weggestopt of genegeerd. En wat heerlijk om te lezen over Zoe; dat kleine mensjes zulke wonderbaarlijk verassende wezentjes zijn heb ik ook aan den lijve ondervonden. met mijn kleine nichtje die toen 3,5 was, een hele discussie over religie gevoerd waar ze bij de faculteit theologie nog heel wat puntjes aan kunnen zuigen. Je hebt een lange adem. Pronk lekker verder met je heerlijke gezin lieve neef! Knufflezzz
Van de rijkdom van jouw gezin naar het vooruitzicht om kerst en oud en nieuw in het ziekenhuis door te brengen. Poe!. Fijn dat je via jouw Zoe zoveel mooie momenten meekrijgt. (slimme donder die kleine).
Ik wens dat je straks wat minder angstig hoeft te zijn na verslikken en je letterlijk en figuurlijk meer lucht krijgt door de tracheostomie.
Take care!
Sterkte sterke Garmt en ondanks alles hele fijne feestdagen, geniet van je gezin. Groet Mirjam Veldman
hey Garmt,
mm geen lekker vooruitzicht. Hoop dat het meevalt.
Toch fijne feestdagen voor jullie.
xx
Hoi Garmt,
Heel veel succes met de operatie. Wel jammer dat dit tijdens kerst en oud & nieuw moet gebeuren. Desondanks fijne feestdagen voor jou en je gezin.
Ik lees zo nu en dan jouw blog en vind het ontzettend knap hoe je in het leven staat ondanks alle tegenslagen. Veel respect hiervoor.
Hou je taai!!!
MVG
Remko
p.s. Ik dacht jij bent experiencing ALS, dan hoef ik het niet meer te doen. Helaas ben ik ook getroffen maar gaat het gelukkig in een minder rap tempo.
shit. Een ander woord heb ik er niet voor. Sterkte, Remko. Kan ik iets voor je doen?
Man! Zelf zo getroffen zijn en dan meteen klaar staan voor een ander.
*insert stupid crying here*
fuck
Hoi Garmt,
Lief aangeboden van je. Op dit moment red ik me wel en ben nog zelfstandig. Zelfs die rotknopen van mijn spijkerbroek of blouse krijg ik nog steeds dicht. Dus mij hoor je nog niet klagen.
Als ik iets voor jou kan doen dan hoor ik dat ook graag.
Ha Garmt. Wat een vooruitzicht. Het zal je meer lucht geven. Goed verloop volgende week voor jou en je gezin toegewenst. Behoud de regie. kerstgroeten dorine
Wat heerlijk, zo’n klein meisje dat zoveel liefde en levenslust met zich meebrengt. Blijf er vooral mee pronken, ik geniet ervan om te lezen hoe jij van haar geniet 🙂 . Veel sterkte de komende periode, groet, Helen
Garmt,
Respect voor je besluit, zo goed voorstelbaar.
Wat een bijzondere kerstperiode gaan jullie tegemoet.
Bidden doe ik al lang niet meer maar ik zal de komende tijd regelmatig aan jullie denken en jou en je prachtige gezin in gedachten alle goeds toewensen.
Blijf vooral schrijven over Zoe en Iris. Zij maken jouw leven, hoe ellendig soms, de moeite waard en het voor ons , je lezers, is hetook genieten.
Nou ja, ik spreek voor mezelf.
lieve groet en hoe dan ook goede kerstdagen toegewenst en ik hoop dat je oud en nieuw thuis kunt zijn,
lineke
“Ladies en lezers, hand op mijn hart, ze wurmde zich langs ons, liep door de gang, naar de bijkeuken, deponeerde de sokken in de wasmand. Hoe? Wat? Huh? Zestien fucking maanden is ze!! Ik snapte heel dat concept nog niet toen ik zestien jaar was.”
Jij bent dan ook een jongetje. *insert stupid grin here*
Kunnen we iets voor jou doen? Levende alarmbellen aan je bed zijn bijvoorbeeld.
Missing Christmas? No way, you just move it to when you get back! You can do anything!
Hope all goes well with the surgery – that it gives you many more moments of seeing your daughter’s genius in full flux!.
Je cliffhangers worden er inderdaad niet beter op. Desalniettemin: spañnend, dat is t
Zo hé, Zoe! Wat een kanjer. Een trotse papa kunnen zijn, dat maakt heel veel goed. Heb het afgelopen week zelf kunnen ervaren toen we met onze jongste (7 weken) 4 dagen in het AMC mochten doorbrengen. Het arme mannetje had een Pylarushypotrofie en moest zo jong als hij is een operatie ondergaan. Dat doet wat met je, om je kleintje op de OK te moeten laten narcotiseren, ik had het graag in plaats van hem ondergaan. Maar… het is gelukt en de beloning is dat hij nu kan lachen, en dat nog voor Kerst. Ik denk aan je deze dagen, vriendje. En mocht het een troost zijn… uit ervaring weet ik dat er ook in de betere ziekenhuizen champagne is met Oud & Nieuw, vast wel een lieve zuster die een glaasje wil inspuiten!
Liefs, Pim.
Hoe lijkt het met je Mister Cliffhanger, je bent wel erg goed in cliffhangers…. Hope for the best!
Hey Garmt
Ik hoop dat de ingreep plaats heeft gevonden en je er letterlijk méér lucht van krijgt.
Denk aan jóu en je kanjers van dames!
Niks geen clifhangers vooradig alhoewel ik die van Loesje altijd aardig vind.
Vandaag in het oog gesprongen :
“Pluk de dag
Voor je in een vaas eindigt”
Loesje.
Sterkte kerel !
Zen groet
Jos de Vries Spaans
Heeej Garmt!
Hoe gaat het met je intussen? Operatie geslaagd? Hoop dat je de feestdagen naar omstandigheden goed bent door gekomen?
Ik wil jou en je meisjes het allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar, wat net is begonnen…
Daarnaast wil ik je bedanken voor je boek…bijna uit! Ik heb het boek ook aan mijn vader gegeven: hij heeft ALS (mnd of 2 gediagnosticeerd nu) en ik, ik ben zwanger…van een meissie…23 weken nu. Ik hoop dat ze mijn vader net zulke intens gelukkige momenten kan schenken als jouw Zoe jou schenkt.
Alle goeds en hoop voor je dat je gauw naar huis mag!
Lieve groet, Mickey