Weak
=== Korte Reclame ===
Garmt, Iris en Zoe doen mee aan “Liefde voor Later”, een TV-programma over gezinnen waar een van de ouders dodelijk ziek is. Voor de millenials: een TV is dat ding waar je ouders ’s avonds naar kijken. Een soort eenweginternet. Anyway, vanaf aanstaande Maandag, 2 november, NPO 1, om 22.10u, zijn we drie afleveringen lang te zien.
=== Einde Reclame ===
Ik luister veel naar haar, de laatste tijd. Bij anderen zeg ik: ik luister dit nummer, of deze band, maar bij Skunk Anansie luister je vooral naar Skin, de zangeres die tevens dochter is van de leadzanger van Hot Chocolate, zo vertelde Sander mij ooit. Sander, van wie iedereen verliest bij Trivial Pursuit, want hij weet alles, of dat dacht ik toch, want twintig jaar nadat hij me dit feitje over Skin vertelde lees ik nu net dat het niet waar is. Weer een held van zijn voetstuk geflikkerd. Sander toch!
Weak, dus, want dat is momenteel het weapon of choice om de kutste momenten mee te bestrijden. Weak. Gezongen met de pure essentie van rauwe kracht. Luister, hoe ze wuhahoaoaoaooh zingt, op 2.11 (op ’t album, in de clip 8 seconden later). Over liefdesverdriet en kwetsbaarheid, althans, zo zouden anderen het noemen. Ik denk dat zij zich helemaal niet kwetsbaar voelt, juist omdat ze de plek toont waar haar pijn vandaan komt. Zo won Eminem ook de laatste rap battle in 8 Mile. Anyway. Ik krijg dat ook wel eens te horen, dat ik mijn kwetsbaarheid toon. Het voelt alleen helemaal niet zo. Soms voelt het dus wel gigantisch kut, en dan kan Weak op standje sorrybovenburenmaarfuckyou me weer kracht geven. Kracht in kwetsbaarheid.
We zitten in het stadium van de irritante pesterijen, de ziekte en ik. Hij ergert me met meer dik speeksel, brengt me tot de gedachte: “dit wordt een tracheo“. Ik pest terug met minder amyltriptyline en meer acetylcysteine (cysteine zit ook in kip, daarom is grootmoeders gebruik om kippenbouillon te drinken als je verkouden bent een goed idee). Hij houdt ons uit onze slaap door elke week mijn huig net iets anders te laten plakken aan mijn gehemelte, en ik pest terug door elke keer een oplossing uit te vogelen voor ik stikkend nooit meer slaap. Dus: als ik in bed lig, voor het masker opgaat een minuut ademen met de thuiszorg die mijn hoofd omhoog houdt, dan een keer slikken tijdens de inademing (toe, probeer eens?), dan draaien naar linksboven tor er genoeg speeksel in je mond zit, dan iets lager kantelen tot je het je luchtpijp in voelt lopen, niet!! hoesten!!, anders moet je terug naar start en ontvangt u geen 20.000 euro. Gelukt? Mooi. Als je nu volledig bewegingsloos blijft liggen (oh, de zoete ironie) heb je gewonnen en kun je inslapen. Alsof je de Konami Code gebruikt, maar dan met serieuze inzet. Ja, als je dat grapje snapt, moet je echt dit boek lezen.
Het blijft een hardnekkige gedachte, dat dit spelletje gewonnen kan worden. Al zo vaak besloot ik serieus met mijn einde aan de slag te gaan, echter … Mijn handelingen zijn gericht op overleven, kwaliteit van leven, niet op sterven. Zelfs het oog van de naald veranderde dat niet wezenlijk. De brieven aan Zoe? Die komen later wel, mañana. Ik bewaar immers het belangrijkste voor het laatst. Toch lijkt het erop dat dat “laatst” steeds dichterbij komt. Beursgebeukt, ben ik, en effe bijtanken is er niet bij. Hij blijft maar pesten. Ik betrapte me laatst tijdens weer een vernederend dieptepunt voor het alereerst op een gemoedstoestand waarin de gedachte “doodgaan betekent ook dat dit allemaal niet meer hoeft” welkom was, zelfs rust gaf. Ja, die zin is expreszo (woordgrapje geen tikfout) geschreven, zodat je er even bij stilstaat. Ik bedoel, ik hoor regelmatig de volgende feedback over mijn boek: “Ik heb hem in een ruk uitgelezen!”. Echt? Fuck! Hebben we het toch te leesbaar gemaakt, Anneleen!
Soms voel je je dus gewoon verslagen, als Zoe huilend op zoek is naar troost en je dezelfde kans maakt als de afvalbak om die te bieden. Het naaierigst is dat ze wel even je kant op kijkt terwijl ze naar een bewegend mens loopt. Pijn die zo diep in je gaat dat er dingen in je kapot gaan, dat moet wel. Ik kan het heus wel wegpoetsen, met zinnetjes zoals deze: Tegenwoordig pakt Zoe als ze op schoot zit, mijn handen van de leuningen, legt ze om en op haarzelf en klopt ze even op hun plek. Of hoe ze met mijn boek speelt, en als ze de foto op de binnenkant ziet, “Papa!” zegt. Dat staat nu alleen niet op de voorgrond. Het zijn nu lichtpuntjes in de rap donker wordende schemering. De zon is onder en de nacht is begonnen, en ik ben mijlenver van huis. De Als dit een sprookje was dan komen nu de echte monsters pas, en ik heb mijn hulplijnen al opgebruikt.
Klinkt romantisch. Is het niet. Pijn die onherstelbare schade aanricht is niet romantisch, en ik begin het zat te worden, al dat geknok. Waar vind ik liefde?
Ik luisterde ooit Radio 3. Henk Westbroek, de DJ, in een tijdperk dat die afkorting nog ergens op sloeg (… ja?), had een beller, in een tijdperk dat er nog een bel in het apparaat zat waarmee je belde, die op de vraag wat hij in het dagelijks leven deed antwoordde dat hij promotieonderzoek deed naar theoretische deeltjesfysica. “Lieve jongen, terwijl je het uitspreekt vertrekken er alweer vijfduizend luisteraars naar radio 538, maar vertel…”, vervolgde Henk. Het mooie is dat hij dus niet bang was om zijn publiek kwijt te raken. Ik wel. Het is een terugkerend thema, zelfs. Bah, wat laf. Ik ben op een podium geklommen en verrek, er is publiek. Doe ik het daarvoor? Of wil ik gewoon in de versie van de realiteit leven die ik opschrijf, en ben ik bang dat zodra ik het niet meer lezenswaardig kan maken, ik het ook niet meer levenswaardig vind?
Weak is een top nr.
Als vind ik de gemeenste ziekte die er is, en er zelfs niet eens een oorzaak voor.
Iedereen moet weten wat Als is , ik wist het ook niet. Wat Als betekend en waarom er een geneesmiddel MOET komen. Door dit te schrijven maak je mensen wijzer. Je bent de kenner die de wereld verteld wat ALS is. Ik hoop door oa deze blog er veel geld in gezameld word en dat ze morgen nog een geneesmiddel vinden , Dus ook voor jou.. veel kracht en liefde toegewenst
Niet dood gaan svp
no worries, ik ben nog niet klaar.
dankjewel!
Ik denk dat ik – een heel heel klein beetje – begrijp wat je bedoelt: als je een schrijver bent zoals jij dan staat schrijven gelijk met leven en met – hopelijk – gelezen worden. Voor zover je verlangt naar bevestiging op dat vlak: wat je schrijft is en blijft heel erg lezenswaardig, dat verandert niet opeens omdat jij of je situatie verandert. Tot nu toe schrijf je branie-achtig/mannelijk, om je heen schoppend en tegelijk uiterst gevoelig en kwetsbaar, dat is een combinatie die weinigen aandurven. Als de toon van wat je schrijft, verandert, zal dat ook mogen en zal je ook gelezen worden. Schrijf! Leef!
Ik bedoel het anders. Als ik mijn leven zoals het nu is en gaat worden niet meer zo kan ervaren dat het boeiend, nuttig, overall de moeite waard is, heb ik er dan nog wel zin in? Heeft het dan nog zin?
Dank voor wat je zegt. Gelezen worden is doorleven, of mijn lichaam nu doodgaat of niet.
Hi Garmt,
Ik heb jouw site ‘ontdekt’ door Liefde voor later. Dit is niet echt een reactie op je verhaal (sorry :-), maar wil je laten weten dat ik na 11 jaar na overlijden van mijn moeder aan ALS me nog steeds erg bezig hou met de ziekte. Vooral jonge mensen die getroffen worden raakt me enorm. Ik vind het bijzonder hoeveel kracht je uitstraalt met je ups (& downs). Ik duim keihard dat jij dit gevecht gaat winnen, dat er iets komt dat de ziekte zal stoppen en nog beter, genezen! Keep going strong.
Lieve Garmt,
Hoe wonderlijk komt een mensenleven tevoorschijn uit de eeuwigheid! Je hebt het zelf ervaren met Zoë, beschrijft in ‘Liefde voor later” prachtig hoe je al voor de geboorte contact hebt met elkaar, een relatie aangaat. Zou het kunnen dat sterven, het weer opgaan in de eeuwigheid, net zo’n wonder is?
Alles, alles en iedereen ooit waarmee je in dit leven een relatie bent aangegaan moet worden losgelaten, en dat is al lang begonnen, zo goed als misschien ook jij al voor de geboorte je kont in de kom van je vaders handen drukte. Tevoorschijn komen is een proces, wederopstaan (ik typ wederop gaan maar wordt automatisch verbeterd, heeft de taalcontrole achter deze site christelijke trekjes?) dus ook.
En ja, fucking Hell, soms doet dat P I J N. Maar verlies niet het contact met Liefde. Liefde maakt de zwaarste last licht. Liefde was er al voordat je tevoorschijn kwam en gaat met je mee, door de dood heen, terug de eeuwigheid in. Liefde zal jou nooit loslaten, jij woont in haar en zij in jou.
Dus het is ok om zo nu en dan verstoppertje te spelen, maar vraag niet waar Liefde te vinden is.
Zij wacht geduldig tot jij weer tevoorschijn komt, maar is jou nooit uit het oog verloren.
https://m.youtube.com/playlist?list=PL89B07927EC0B749B
BWV 56 , uitvoering van Ton Koopman.
Love you,
Pim.